«آغ‌وران» بعد از انقلاب خالی شد از سکنه. همه رفتند. شرارت گروهک‌ها، مردم را به وحشت انداخته بود.خلایق، جان را برداشتند و الفرار. همه رفتند به جز عبدالمجید. خواست آغ‌وران را تنها بگذارد اما نه دلش آمد و نه غیرتش گذاشت. پاسداری کرد از کلبه‌های متروک و طویله‌های خلوت. اوضاع که خوب شد، مردم دوباره برگشتند به وطن اما راه ارتباطی آغ‌وران با چالدران و ماکو چیزی نبود جز یک مسیر مال‌رو که فقط با الاغ یا پای پیاده طی می‌شد. تا سال ۶۵ که عبدالمجید، یک تراکتور قسطی خرید و با آن به جان صخره‌های وحشی آذربایجان افتاد تا ...

در تاریک‌ترین لحظه زندگی بشر هستیم، روزگاری که گویی واژه‌هایی از جنس امید و نجات دیگر بی‌معنی است. در روزمرگی‌های خود با مرگ خو گرفته‌ایم و از دست دادن‌ها برایمان عادی شده، نسبت به مرگ یا حتی زندگی بی تفاوت شده‌ایم و در کشاکش مشکلات و گرفتاری‌های نو به نو هویتمان را فراموش کرده‌ایم.در دنیایی که پر شده است از بهانه‌هایی برای ناامیدی و یاس و جان‌هایی که نه نایی برایشان مانده نه توانی، همه در طلب چیزی هستند که بتوانند خود را در این وادی حفظ کنند؛ ریسمان محکمی که بتوان به آن متوسل شد و از این گرداب ...

جعفر باباپور کشاورز است و اهل چالدران و ۲۱ سال است که سیب‌زمینی می‌کارد و امرار معاش می‌کند. او پس از ۱۰ سال پیگیری موسیقی به صورت آماتور، ۲ سالی می‌شود که به صورت حرفه‌ای در این وادی مشغول فعالیت است. آقای باباپور اولین آهنگش را به نام «چالدران من» خلق کرد و حالا پنجمین آهنگ حرفه‌ای او در آستانه تولید است. او می‌گوید بی‌توجهی به حوزه فرهنگ موجب شده از موسیقی آذربایجان جز خاطره‌ای شیرین و البته مبهم و زینتی باقی نماند و آذربایجان از داشتن موزیسین‌هایی در سطح ملی و بین المللی محروم باشد. موسیقی آذربایجان به اندازه ...

روزگاری در آذربایجان، عاشقی بخشی از زندگی مردم بود، نه مثل امروز که چون فرهنگی رو به انقراض اما هنوز دلکش و روح افزا، مختصر دقایقی به عنوان زینت المجالس، مجالش دهند. زینال ابراهیم نژاد در آن روزگار تنها درآمدش از عاشقی بود و خواندن در مجالس جشن و سرور. در سراسر آذربایجان محفل عروسی برپا نمی شد مگر آنکه عاشیق سلیمان در آنجا با صوت ملکوتی اش نشاط و معرفت می پراکند و دل ها را تکان می داد. عاشقی که به موزه ها رفت، زینال ماند و تخلص عاشیق سلیمان و آن ساز فرتوت. استاد 70 ساله، ساکن ...