در برهه ای از زندگی ساعت ها و ثانیه ها برایت سرعتشان را از دست می دهند، قدمهایت را کوتاه برمیداری، عشق را بیشتر طلب می کنی، منتظر اتفاق های عجیب و غریبی نیستی و میدانی حالا دیگر اتفاقات کوچک زندگی را می سازند.کنجی برای خودت می سازی، پناهگاهی که درآنجا به کاری مشغول باشی تا بگویی من هنوز هستم...
یک خلا بزرگی از بدو تولد با آدم زاده میشود و رشد می کند، این خلا در هر دوره ای با چیزی یا کسی پر می شود. با مادر، برادر، همسر ، کار ، تحصیل و عشق .... اما تا همان لحظه ای که چشم ها بسته می شوند در آدم زبانه دارد. چشم انسان عصر حاضر این نیاز و حس تنهایی را در سالمندان نمی بیند یا کمتر به آن توجه می کند اما برخلاف تصور این نیاز در این دوره بیش از هر دوره ای حس می شود و اهمیت دارد.خلا و تنهایی ای لبریز از نیاز، نیاز به محبتی که سرگردان و بلاتکلیف در رگ های نازک بنفششان جریان دارد و به دنبال مسکن و دست آویزی ست که آرام بگیرد.این محبت و نیاز گاهی خرج همدمی می شود، گاهی گلخانه ای و گاهی نوه ها. گاهی با قاب عکس ها انس میگیرد، گاهی با حیوانات مشغول می شود و حتی گاهی با گل های قالی...
اما این دست آویزهایی که در سالمندی حجم تنهایی آدم ها را پر می کنند، ریشه در گذشته یشان دارد و در حقیقت بذرهایی هستند که جوان های دیروز در وجود خودشان کاشته اند
به وقت تنهایی
عکس شیما فیض نسب
متن صبا هاشمی
یک خلا بزرگی از بدو تولد با آدم زاده میشود و رشد می کند، این خلا در هر دوره ای با چیزی یا کسی پر می شود. با مادر، برادر، همسر ، کار ، تحصیل و عشق .... اما تا همان لحظه ای که چشم ها بسته می شوند در آدم زبانه دارد.
شاهرخ نراقی 75 ساله ،بعد از 10 سال زندگی از همسرش جداشده و حالا سالهاست که تنها زندگی می کند. او در زمان های تنهایش کتاب می خواند . دو دختر او در خارج از کشور زندگی می کنند .
حبیب الله منایی 79 سال دارد و به یاد همسرش و خاطرات او روزگارش را می گذراند.
طاهره آقاپور مقدم 76 سال دارد و با جمع کردن عکس های خانواده اش خاطراتش را مرور می کند
نعیمه قبادی 80 سال دارد و 3 سال است که همسرش را از دست داده. ساعت های زیادی پشت پنجره می نشیند تا سختی تنهایی قدری قابل تحمل شود. او همیشه دعا می کند خدا هیچکس را تنها نکند.
علی صراف جوان 76 ساله ، نصاب آسانسور است و هنوز مشغول به کار . او که در جوانی کشتی گیر هم بوده حالا گل و گیاهان همدم روزهایش هستند و با آنها طراوت و تازگی زندگی اش را حفظ می کند .
پروین مومنی 65 ساله شوهرش را در جنگ از دست داده است و خودش نیز جانباز شیمایی است.
اقدس وفایی 69 سال سن دارد، او 4 سال است همسرش را از دست داده است و تنهاییش را با نوه ها و فرزندانش سر می کند.
صدیقه فیروزنیا 86 ساله ،بعد از38 سال که از فوت همسرش می گذرد دیگر به تنهایی خو کرده است و مشغول خیاطی و دوختن لباس برای نوه هایش است .
عذرا عرفاتی زمان های تنهاییش را با مرور کتاب های نهضت سوادآموزی پر می کند. او در طول روز مدام مشغول خواندن دعا برای فرزندانش است .
نظرتان را درباره این مطلب بنویسید !
ارسال دیدگاه