رکورد «عشق به کاراته» علی‌الحساب دست آن کسی است که هم زن است و هم در روستا زندگی می‌کند. ایسترم یعنی «دوست داشتن». «ایسترم خوش‌خلق» در 19سالگی ازدواج کرد و در ماکو تشکیل زندگی داد، کاراته را هم ادامه داد تا اینکه مادر شد.کاراته را مدتی کنار گذاشت اما دوباره شروع کرد و این بار مدال‌های رنگارنگ بسیاری کسب کرد.
خانه پدری‌اش در روستای آواجیق قرار دارد و در این رفت و آمدها، ایسترم کشف بزرگی کرد؛ استعداد باورنکردنی بچه‌های روستا در کاراته. او تصمیم گرفت باشگاهی تاسیس کند برای «دخترانِ آواجیق». صبر بر محدودیت‌های روستا نتیجه داد و مدال‌های بین‌المللی و کشوری شاگردان ایسترم از راه رسید، باشگاه اما بیغوله ماند.
مثل همیشه مسئولین قول دادند تا باشگاه دوهفته ای تعمیر شود، اما در بین حجم وسیع قول و قرارهای مرسوم، طبق معمول گم شد، یکسال گذشت و دستان دختران قهرمان روستا از همان فضای ورزشی غیراستاندارد هم کوتاه ماند. این دوری و ناامیدی دختران از فضای ورزشی با شروع پاندمی کرونا روز به روز بیشتر شد، اما ایستیرم باز هم در میان ناامیدی ها دست به کار شد و این بار حیاط خانه‌ها و فضای باز، ورزشگاه دختران ایسترم شد. مشکلات اقتصادی فشار می‌آورد و انگیزه‌های ایسترم ترک برمی‌دارد اگر همچنان تنها بماند.
نظرتان را درباره این مطلب بنویسید !
ارسال دیدگاه