عباس ۲۷ ساله،متولد دستمیه استان حله، فارغ التحصیل کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی از دانشگاه اصفهان است. در سال ۲۰۱۰ موفق به کسب رتبه دوم دانشگاه دیوانیه در عراق شده و مسئولان دانشگاه، پس از مقطع کارشناسی، پیشنهاد ادامه تحصیل در آمریکا را به او داده اند. اما مادر عباس با این پیشنهاد مخالفت کرده است. چون خیال آسوده ای از فرهنگ آمریکایی، ندارد. اما حالا که عباس با یک دختر اصفهانی ازدواج کرده، دلش قرص و محکم است.

عباس از کودکی تحت تعلیم مادر و دایی اش، رشد کرده است. چون پدرش با امتناع مستقیم از حضور در نیروهای فدایی صدام، در نهایت توسط سربازان امنیتی صدام به شهادت می رسد. خاطره تلخی که این رواشناس عراقی از کودکی اش دارد، جدا کردن اجباری پسران و دختران از خانواده ها و بردنشان به پایگاه های آموزش نظامی برای دفاع از حکومت صدام است.

او می گوید هنوز هم وقتی تلفن زنگ می زند می ترسم که شاید برای بردنم به پایگاه زنگ زده باشند. او که در طول سال کودکانِ مشغول به اوتیسم را درمان می کند، امیدوار است آن روزهای تلخ برای هیچ کودک دیگر عراقی رخ ندهد و مردم  کشورش روزی مانند ایران در امنیت زندگی کنند. چون وقتی به ایران و شهر اصفهان می رود، مادرش نگران نیست اما اگر سفری به بغداد یا دیگر شهرهای عراق داشته باشد، مادرش مدام با تلفن تماس می گیرد تا از سلامتی او خبر بگیرد.

عباس در ایام اربعین همراه مادر و همسرش در موکب از زائران امام حسین (ع) پذیرایی می کند و به دلیل سال ها زندگی در ایران، مردم ایران را خوب می شناسد. بنابراین همیشه آن ها را با تعارف و احترام به موکب راهنمایی می کند تا پذیرایی شده و استراحت کنند.