‎منظور از منطقه صعب‌العبور، روستایی است که فقط ۲۸ کیلومتر با چالدران فاصله دارد اما با گذشت ۴۰ سال هنوز از سفره انقلاب سهمی به اندازه ۲۸ کیلومتر جاده آسفالت، نصیبش نشده. دانش‌آموزان روستای «خان بغلچی» می‌توانند تا کلاس ششم تحصیل ‌کنند. مدرسه همت هنوز نفس می‌کشد و امثال «ابراهیم تمرزاده» همچنان در چالداران زنده‌اند تا هر روز قدم‌ها را در این راه خطیر رنجه کنند و مصایٔب مسیر را به ریشخند بگیرند. دانش‌آموزان روستای بغلچی البته از کلاس ششم به بعد ترک تحصیل می‌کنند چون برای تامین خرج تحصیل در مدرسه شبانه‌روزی، در بساط والدین‌شان جز آه و حسرت و ناچاری دارایی دیگری پیدا نمی‌شود. وقتی دماسنج‌ها منجمد می‌شوند و از کار می‌افتند، بچه‌های بغلچی تازه با دمپایی و پای بی‌جوراب راه می‌افتند به سوی مدرسه همت. انگشت‌های ترکیده در مصاف با یخبندان و برف و صخره، ابراهیم تمرزاده را پیر کرده. دری نمانده که این معلم ۳۴ سال برای تهیه وسایل کمک آموزشی نکوبیده باشد و البته دری هم نبوده که برایش همیشه روی آن پاشنه لعنتی نچرخد.