زیبایی های رمضان هر سال تکرار می شود اما تکراری نمی شود. ما بسان مردگانی بودیم که در تلاطم دست و پا زدن برای زنده ماندن به رمضان رسیدیم و امسال سخت تر از سال گذشته و این دو سال بی مانند ترین تجربه از رمضان را پشت سر گذاشتیم. فرصتی خاص و بی نظیر از ارتباطی بی واسطه با پروردگار را در حالی سپری کردیم که همه امیدها در کش و قوس بیماری جانسوز و دل گدازو تنوع مشکلات بی شمار این روزها به ناامیدی می رفت. دومین رمضانی بود که بیماری و رنج هم سفره ی ما شد، اما نتوانست چیزی از زیبایی های رمضان کم کند .اگر چه جمع ها را کوچک تر کرد و مسجد ها را خلوت تر ، اما خلوت ها را عمیق و ریشه دارتر کرد ؛ اگرچه قرآن های مساجد گوشه نشین تر شدند ،اما قرآن های طاقچه هاعزیز تر شدند .نذورات و افطاری ها آرایششان تغییر کرد و بیرون بر شدند. لحظه لحظه احیا شدیم تا دوباره به اصل خود بازگردیم و غبار از تن خسته و روان آزرده مان بزداییم، توانی بیابیم برای ادامه زندگی در آینده ای پر ابهام اما با خاطری آسوده از لطف پروردگار که نقطه ی عطف زندگی آنجاست که در دل رنج زیبایی ببینی.