روزگاری در آذربایجان، عاشقی بخشی از زندگی مردم بود، نه مثل امروز که چون فرهنگی رو به انقراض اما هنوز دلکش و روح‌افزا، مختصر دقایقی به‌عنوان زینت مجالس، مجالش دهند. زینال ابراهیم‌نژاد در آن روزگار تنها درآمدش از عاشقی بود و خواندن در مجالس جشن‌وسرور. در سراسر آذربایجان محفل عروسی برپا نمی‌شد مگر آنکه عاشیق سلیمان در آنجا با صوت ملکوتی‌اش نشاط و معرفت می‌پراکند و دل‌ها را تکان می‌داد. عاشقی که به موزه‌ها رفت، زینال ماند و تخلص عاشیق سلیمان و آن ساز فرتوت. استاد ۷۰ساله، ساکن روستای ارکوین است. جایی که در آن تلویزیون جمهوری اسلامی را نمی‌توان به تماشا نشست و در نتیجه کودکان روستا تصور می‌کنند که رئیس‌جمهور کشورشان الهام علی‌اف است. شعار «هیچ‌کس تنها نیست» در ارکوین دروغی بیش نیست و هیچ اپراتوری به مردم این روستا آنتن نمی‌دهد. انگارنه‌انگار که معنای ارکوین به فارسی می‌شود «سفره باز». عاشق سلیمان 32 سال است که منتخب مردم در شورای روستاست و می‌گوید 32 سال است که وضع ارکوین همین بوده. استاد آواز اما هنوز سرپاست و مشغول آموزش عاشقی به پسر و نوه‌اش. او آذربایجان را تا دو نسل بعد از خود بیمه کرده. پیرمرد از پای ننشسته و هفته‌ای یک‌بار از لایو اینستاگرام برای آذربایجان کنسرت زنده برگزار می‌کند .