در اصل (۱۲۱) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، رئیس‌جمهور سوگند یاد می‌کند که «خود را وقف خدمت به مردم و اعتلای کشور، ترویج دین و اخلاق، پشتیبانی از حق و گسترش عدالت سازم و از هرگونه خودکامگی بپرهیزم و از آزادی و حرمت اشخاص و حقوقی که قانون اساسی برای ملت شناخته است حمایت کنم...»
هر انسانی صفحه‌ای از کتاب روزگار است. اینکه هرکس انتخاب کند چه نقشی از خود بر این صفحه باقی گذارد، ماجرای تمام تاریخ است. فرقی نمی‌کند که در چه کسوتی باشیم شغلمان بقالی باشد، یا پیچ کردن در به دیوار، یا حتی ریاست‌جمهوری! مهم این است که چه نقشی از خود بر صفحه روزگار بر جای می‌گذاریم.
میز ریاست‌جمهوری ایران از ابتدای انقلاب، سیاست‌مردانی به خود دیده است که هر‌کدام سرنوشتی را برای ما و خود نقش زده است. قدرت، مرکب عجیبی است که راهوارش باید سخت افسار را به‌دست گیرد تا از گردنه‌های حیران و پر و پیچ خم تاریخ به سلامت گذر کند که سکان‌دار هستی در نگارش داستان‌هایش مخاطب را شگفت‌زده می‌کند. او می‌تواند قدرت قدرت‌مندان را در ثانیه‌ای بی‌معنی کند یا ضعیفی را به نگاهی قدرت بخشد و در هر‌کدام حکمتی است به ظرافت رگ برگ‌های یک گیاه.
صبح یک روز معمولی که مردم مثل همیشه بیدار شدند و به قصد رفتن به محل کار، خانه را ترک کردند، در راه، تیترِ روزنامه‌ها که : «رئیس‌جمهور کشور در حال خدمت به مردم آسمانی شد.» میخکوبشان کرد. مردم به یکباره و خیلی ناگهانی با کشور بدون رئیس‌جمهور مواجه شدند. پرچم های عزا برافراشته و مراسم سوگواری در شهرهای مختلف برگزار شد.کاروان شهید به مشهد رسید و عاقبت آیت‌الله رئیسی در حرم مطهر امام‌رضا علیه‌السلام، آرام گرفت.
مردمی که سرشان گرم شلوغی‌ها و گرفتاری‌های زندگی‌شان بود، حالا هرکس از نقطه زندگی خود به جای خالی هشتمین رئیس‌جمهور کشور می‌نگرد. به گواه تاریخ پرحادثه، از پای نایستادن و متوقف نشدن ویژگی مردمان این سرزمین است. اکنون پس از 40 روز، «جمهور» دوباره در آستانه یک انتخاب است. در اصل ۱۲۱ قانون اساسی کشور آمده است، رئیس‌جمهور در آغاز خدمت باید چنین سوگند بخورد: « خود را وقف خدمت به مردم و اعتلای کشور می‌سازم... »
حول و حوش ساعت ۱۵ عصر روز يكشنبه ۳۰ ارديبهشت ماه، ایران يك روز عادی را پشت سر می گذاشت كه ناگهان خبری منتشر شد. بالگرد حامل رئیس جمهور و وزیر امور خارجه و برخی همراهان دیگر در منطقه ورزقان در استان آذربایجان شرقی دچار سانحه گردید. عکس: مجتبی حیدری
خبر ناگهانی مفقود شدن بالگرد حامل رئیس جمهور و همراهانش دنیای خبر را تکان داد. مسافرانی گم شده بودند که نبودنشان برای همه غیرقابل باور بود. عکس: فاطمه عابدینی
پس از گذشت ۱۵ ساعت از اعلام بی‌خبری از موقعیت بالگرد، در نخستین ساعات روز دوشنبه محل سانحه کشف شد. عکس: محدثه مدنی
تمام امیدهای ایران کم کم رنگ می‌باخت تا این که در ساعت ۸ صبح روز دوشنبه ۳۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، به صورت رسمی، خبر شهادت رئیس جمهور و همراهانش منتشر شد. عکس: سارا احمدی
شوک خبر فقدان رییس جمهور، شهر را در سکوتی عمیق فرو برد. عکس: عاطفه سادات صفوی
رصد لحظه ای اخبار این اتفاق، همه را مشغول خود کرده بود. عکس: پوریا ترابی
خیابان انقلاب تهران میزبان مراسم تشییع شهید رئیسی و همراهانش بود. عکس: زهرا استادزاده
در این سانحه به همراه رئیس‌جمهور، حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه، مالک رحمتی استاندار آذربایجان شرقی، سید محمدعلی آل هاشم امام جمعه تبریز ، سید مهدی موسوی رئیس یگان حفاظت و سه خلبان بالگرد سید طاهر مصطفوی، محسن دریانوش و بهروز قدیمی به شهادت رسیدند.عکس: زهرا استادزاده
حال و هوای مشهد پیش از شروع مراسم تشییع.عکس: پوریا ترابی
کاروان شهید به مشهد رسید و همشهریان رئیس جمهور به استقبالش آمدند.عکس: پوریا ترابی
مراسم تشییع با حضور گسترده مردم مشهد در خیابان امام رضا(ع) برگزار شد. عکس: پوریا ترابی
جمهوری اسلامی ایران از ابتدای تشکیل خود با حوادث بسیار سختی رو به رو بوده و از تمام آن‌ها به سلامت عبور کرده است. نسل جوان با نگاهی نو در پی آن است که نقش خود را در حیات سیاسی کشور پیدا کند. عکس: پوریا ترابی
جمعیت به اندازه ای خروشان و در هم تنیده شد که خودرو حامل شهید در خیابان امام رضا(ع) نرسیده به حرم مطهر رضوی برای ساعاتی متوقف شد. عکس: پوریا ترابی
سیل عظیم جمعیت حاضر در خیابان‌های منتهی به حرم مطهر رضوی خودروی حامل شهید رئیسی را بدرقه می‌کنند. عکس: پوریا ترابی
معطر کردن فضا با عود و کندر از سنت های دیرینه عزاداری در مشهد است. عکس: پوریا ترابی
مردم این خاک همیشه با هر توان و جایگاهی در شادی و غم کشور خود شریک بوده اند. عکس: مریم سردشتی
نظرتان را درباره این مطلب بنویسید !
ارسال دیدگاه