۸ ماه است که دیگر نمی‌دود. صبر ایوب یک روز سرآمد. نه به این خاطر که حق خودش لگدمال شد. برای اینکه طلای مسلم را از گردن ایران ربودند. ایوب در مسابقات برون‌مرزی، سهمیه پاراآسیایی جاکارتا ۲۰۱۸ را کسب کرد؛ اما به مسابقات اعزام نشد. در خانه تلویزیون را روشن کرد و  دید ورزشکاری که سهمیه ایوب را مصرف کرد، در پرتاب وزنه ششم شد و رکورد دونده‌ای که مدال طلا را در ماده ۴۰۰ متر گرفت، فقط دو ثانیه از آخرین رکورد ایوب ۲ ماه پیش از آغاز مسابقات جاکارتا بهتر بود. ایوب قردویی  ۵ سال است که می‌دود. دو بار قهرمان دوی سرعتی نابینایان و کم‌بینایان کشور شد و خودش را در آستانه طلای آسیا قرارداد درحالی‌که شغل و درآمدی نداشت. ایوب در عوض همه نداشته‌هایش، ‌تراب فرزین‌نیا را به‌عنوان مربی، رفیق و برادر کنار خود می‌دید. تراب رئیس هیئت دوومیدانی چالدران است؛ اما پشت میز نمی‌نشیند. او می‌گوید اگر ایوب فقط شغل و درآمد ثابتی داشته باشد و برای حداقل‌های زندگی لنگ نزند، بی‌بروبرگرد طلای المپیک ۲۰۲۱ را برای ایران صید می‌کند. هر کس در ارتفاع آذربایجان و مخصوصاً چالدران بدود، خودبه‌خود ۲ ثانیه از همه رقبا پیش است. ایوب در کودکی به بیماری نادری مبتلا شد و برای حفظ چشم‌چپ، پزشکان چشم راستش را تخلیه کردند. چشم‌چپ هم ۵۰ درصد بینایی دارد.