محرمِ عصر حیرت، مردم را از «هیئات حرفهای» به «روضههای ناشیانه» رهنمون کرد. اینگونه بود که خانم معلم و اطفال پابرهنه، سیمای ایثار را نقاشی کردند بر بام خانه. مادر شهید بغضش ترکید و عکس جوانِ اورجینالش را در کوچه اکران کرد. پاکانِ پاکستان بیرق ایران را غنیمت گرفتند تا بر حسینیهی زاغه سقف بزنند. یک دانشجوی نخبه اصلا کرونا گرفت و به انفرادی رفت تا تنهایی زنجیر بزند برای تنهای غریب. کوچه به هیأتِ حسینیه درآمد، هیأت آبرو گرفت از سادگی، مجلس بینیاز شد از تقسیم به زنانه و مردانه و نوامیس و بچهمحلها علاوه بر دیوار کلبه به سلیقه خود با پشتی، موکت، گلدان و امثالهم میزانسن روضه را چیدند.
عکس و تصویر: مجتبی حیدری
تدوین: روح الله امیرتیمور
موسیقی: آریا عظیم نژاد
با نوای: استاد کریمخانی
تحقیق: عرفانه سادات محمدی، حنانه مشاق، عبدالله حبیبی، اشکان عاشوری
با تشکر از: استاد وحید چاووش و محمد صادق بکتاشیان، اهالی محترم محله های شهر تهران، و حومه و تمامی کسانی که در تولید این اثر یاری مان کردند.
تهیه شده در آژانس مستند سو
نظرتان را درباره این مطلب بنویسید !
ارسال دیدگاه