چهل سالگی
عکاس :مجتبی حیدری
مهندس جواد یوسفی متولد ۱۳۵۷ در تهران است، ۱۰ ساله بود که پدر را از دست می دهد، از همان کودکی آموخت که باید روی پاهای خود بایستد .همزمان با درس خواندن کار هم می کرد تراشکاری، لوله کشی، کفش دوزی و خیاطی بخشی از فعالیت‌های اوست. با همه سختی‌ها موفق شد در رشته مهندسی آی تی فارغ التحصیل شود وهمزمان با گذراندن دوره های مختلف حسابداری، کامپیوتر، عکاسی ، مدیریت صنعتی و … در شرکت های مختلف مشغول به کار شد. پس از مدتی شرکت خود را در زمینه تولید نرم افزارتاسیس می کند. سفرهای کاری متعدد به مناطق مختلف ایران باعث می شود از نزدیک محرومیت ها را ببیند و از همان زمان دغدغه اصلی او شکل بگیرد. در دوران کودکی علاقه زیادی به روستا و کار کشاورزی داشت ، و پس از تشکیل خانواده در سال ۱۳۸۰ شروع به کارهای تحقیقاتی روی تولید علوفه به روش هیدروپنیک می کند، بعد از مدتی تصمیم می گیرد در باغ یکی از دوستانش در کرج، کار تحقیقاتی خود را عملیاتی کند.تحقیقات گسترده و آزمایش های گوناگونی را انجام میدهد و در نهایت برای توسعه کار به همراه خانواده به نیشابور نقل مکان می کند. چالش های متعددی بر سرراه او قرار می گیرد و موجب می شود بخش عظیمی از سرمایه اش از دست برود. تمام سرمایه ای که داشت، صرف ساخت گلخانه شد و دیگر پولی برای خرید دام نداشت. ماشینش را می فروشد و تعدادی دام می خرد تا تحقیقاتش را تکمیل کند. طی مدتی که محصول به ثمر بنشیند از پس اندازی که داشت خرج می کرد. درسال ۹۲ و به دلیل مدیریت اشتباه دوستانش درآمدش به صفر می رسد و تمام پس اندازش تمام می شود ومجبور می شود مشارکت را کنار بگذارد. سال ۹۳ تصمیم می گیرد به تهران برگردد و تحقیقات خود را روی دام گسترده تر کند. در همان سال یک گروه جهادی از فعالیت های او با خبر می شوند و ازاو دعوت به همکاری در گروه خود می کنند. هدف آنها محرومیت زدایی در مناطق محروم سیستان و بلوچستان بود که با هدف آقای یوسفی همخوانی داشت. به آنها می گوید علاوه بر کارهایی که کرده، روی طرح تولید گاومیش و بز نیز دقیق کار کرده و حاضر است برای اجرا و عملیاتی کردن آن در روستایی مستقر شود.سال ۱۳۹۶ با یک تیم جهادی که قبلا در منطقه سیستان و بلوچستان کار کرده بودند، کار را شروع می کند. هدف آنها علاوه بر اشتغالزایی و محرومیت زدایی، مباحث فرهنگی و تربیتی نیز بود. برای اینکه تیم بتواند با مردم روستا ارتباط بگیرد، باید اعتماد سازی می کردند که این کار را به شیوه های مخلتف انجام دادند. به هر روستا که می روند یکسری افراد پیشرو را پیدا و هدف هایشان را برای آنها مطرح می کنند. از طریق همین پیشروها اهالی با خبر و در مسجد روستا جمع می شوند،آقای یوسفی برای آنها فیلم های انگیزشی می گذارد و اگر کاری مشابه طرح در منطقه ای انجام شده باشد را به شکل مستند به اهالی معرفی می کند. برای اهداف مالی به همراه دیگر دوستان خود یک خیریه به اسم«جهت» راه اندازی می کنند. شروع کار با حمایت این خیریه بود اما در ادامه ارگان هایی مثل کمیته امداد و آستان قدس نیز بعد از مذاکره های فروان وارد کار شدند. بلوچستان که از نظر آب و هوا مناسب است را برای کشت علوفه و سیستان را برای پرورش دام در نظر گرفتند. در بلوچستان ادوات لازم برای کشت و بسته بندی ذرت علوفه ای خریداری و برای اهالی اشتغالزایی ایجاد کردند. آموزش های لازم توسط مهندس کشاورزی داده می شد. در سیستان در روستاهای هدف بعد از صحبت ها و آموزش های اولیه در مساجد که از طریق اساتید دامپروری و دامپزشکی داده شد، تصمیم گرفته شد جایگاه های مناسب دام در خانه ها ایجاد شود. در واقع این تیم به عنوان نهاد واسط عمل می کند و بعد از واگذاری دام به روستاییان محصولشان را تضمینی می خرد. خرداد امسال بود که خانواده آقای یوسفی به سیستان وبلوچستان آمدند و او را بیش از گذشته در کارهایش حمایت کردند. در طرح حامی دامدار علیرضا پسر بزرگ آقا جواد در طراحی نقشه جایگاه های دام به او کمک فراوانی می کند. در این طرح حس مشارکت اهالی مهم است که باید در ساخت جایگاه و نگهداری دام به همدیگر کمک کنند. تیم جهادی و آقای یوسفی نیز در کنار مردم جهت سرکشی و آموزش های لازم هستند. در این مرحله از دانش آموزان روستا نیز کمک می گیرند تا به جایگاه ها سر بزنند ودر واقع این کار برای این است که در آینده این بچه ها سرمایه های این منطقه شوند و به خودکفایی برسند. در طرح حامی دامدار پولی به دامدار داده نمی شود و نهاد واسط به واسطه پول خیریه و ارگان های دیگر، دام و خوراک مورد نیازش را تامین می کنند و در اختیار دامدار قرار می دهند و پس از اینکه دام به مرحله زایش رسید و بره ها پروار شدند، نهاد واسط آنها را برایشان به فروش می رساند و پولی را که این مدت به دامدار داده بود را کسر می کند و مابقی را به دامدار می دهد. آقای یوسفی اکنون در چهل سالگی، کنار مردم سیستان و بلوچستان ایستاده است و با اجرای طرح های حامی دامدار و زارع، با تمام توان تلاش می کند تا قدری از سنگینی سایه محرومیت این استان بکاهد.
کفاشی، خیاطی، شرکت تبلیغاتی، عکاسی صنعتی و ... هیچ کدام نتوانست روح ناآرام مهندس جواد یوسفی را راضی کند، او اکنون در سیستان و بلوچستان گمشده‌اش را یافته و نظاره‌گر افق‌های پیش روست.
آشنایی با اهالی روستا و اعتماد سازی، مهم‌ترین و سخت‌ترین بخش کار است. او مسجد را پایگاه این کار می‌داند.
بازدیدهای خانه به خانه و گفتگوهای رودررو با اهالی روستا، نقش مهمی در توجیه و متقاعد کردن آنها برای شروع یک طرح جدید اقتصادی دارد .
گوش دادن به درد دل های مردم و ارائه راهکار برای خارج شدن از شرایط سخت اقتصادی و تشویق مردم به مشارکت در طرح حامی دامدار، بخشی از کارهای روزانه مهندس جواد است.
محل نگهداری دام در گذشته، شرایط مناسبی برای پرورش دام نداشت، مردم با توضیح و توجیه مهندس دست به کار ساخت جایگاه دام در منازل خود شدند. طراحی منحصربه فرد جایگاه‌های دام مطابق با معماری بومی منطقه سیستان از ایده‌های آقای مهندس است.
لبخند و نشاط کودکان نبض زندگی خانواده‌هاست که در صورت عدم توجه به آینده این کودکان، زندگی اجتماعی سیستان و بلوچستان به خطر خواهد افتاد.
حضور دائم و همراهی مهندس جواد، نور امید را در دل مردم روستانشین زنده کرده است.
خیریه «جهت» که منابع مالی‌اش توسط خیرین تأمین می‌شود، بعد از آماده‌سازی جایگاه‌ها، دام‌ها را خریداری و در قرنطینه نگهداری می‌کند تا بعد از طی مراحلی به صورت تسهیلاتی به مردم روستایی تحویل دهد.
منزل پدری شهید میرحسینی در روستای جزینک، دفتر کار و محل فعالیت‌های گروه خیریه «جهت» می باشد.
مهندس جواد در طول شبانه‌روز کمتر از 4 ساعت استراحت می‌کند و ساعات پایانی شب را به امور اداری و حسابداری مجموعه اختصاص میدهد.
پس از تحویل دام‌ها به مردم و زاد و ولد گوسفندان و گذشت چند ماه، بره‌های پروارشده را به صورت تضمینی و به قیمت روز از آنها می‌خرند.
مهندس جواد به همراه یک دامپزشک، روزانه به جایگاه‌های دام، سرکشی می‌کنند و در خصوص شرایط نگهداری به دامداران توضیحات لازم را می‌دهند.
پروار کردن بره‌های تازه متولد شده، فرصتی مناسب برای درآمدزایی مردم است.
آقای یوسفی با همراهی دامپزشک در سرکشی‌های روزانه به بره‌های تازه متولد شده، رسیدگی می‌کنند تا از بیماری‌ها و آلودگی‌های احتمالی دام جلوگیری کنند.
آگاه کردن دامداران از علم روز و شرایط نگهداری از وظایف خانم دامپزشک است که با سرکشی به جایگاه‌ها به صورت عملی به آنها آموزش داده می شود.
شرایط مناسب جایگاه و نگهداری اصولی دام‌ها در منازل روستاییان این فرصت را ایجاد کرده تا کودکان با خیال آسوده با بره‌های تازه متولد شده بازی کنند.
آموزش مسائل بهداشتی و درمانی دام به صورت عملی توسط مهندس جواد نیز در جایگاه نگهداری دام انجام می‌شود تا دامدار در این بخش بتواند بدون نیاز به حضور مداوم دامپزشک، بیماری‌های دام را کنترل کند.
«بیتال» نوعی بز است که به صورت آزمایشی در روستای علی‌آخوند توسط آقای علی پیری نگهداری می‌شود تا در صورت موفقیت در پرورش این مدل، طرح تکثیر آن در منطقه سیستان آغاز شود.
بررسی سلامت دام‌ها، تشخیص بیماری و تحویل داروهای تخصصی دام به صورت روزانه انجام می‌گیرد.
بعد از تحویل دام به روستاییان، مراحل واکسینایسون توسط مهندس جواد و همراهی تیم دامپزشکی در محل جایگاه دام انجام می‌شود.
پس از موفقیت طرح حامی دامدارِ خیریه «جهت» در مناطق محروم سیستان، توجه نهادهای حمایتی به فعالیت های خیریه جلب شده‌است و مهندس جواد با دعوت از نمایندگان این مجموعه‌ها، به صورت حضوری به ارائه و توجیه طرح‌ها می‌پردازد که در صورت موافقت بتواند از حمایت مالی این مجموعه ها برای کمک به دامداران استفاده کند.
کلاس‌های آموزشی نگهداری از دام، در مساجد روستاها به صورت دوره‌ای برگزار می‌شود که دامداران به همراه اعضای خانواده در این کلاس ها شرکت می‌کنند. حضور پررنگ و با اشتیاق نوجوانان برای یادگیری علمی دامپروری از نکات حائز اهمیت این دوره‌های آموزشی است.
آقای یوسفی در مسجد «روستای خَمَک» در حال آموزش بیماری‌ها، تشخیص و نحوه درمان دام به روستاییان است.
شیوه تدریس و آموزش مهندس جواد، ساعت‌های طولانی کلاس‌های آموزشی را برای روستاییان لذت‌بخش کرده است.
رفتار محبت آمیز آقای یوسفی با کودکان و نوجوانان در کلاس‌های آموزشی، انگیزه آنها را برای حضور و یادگیری دوچندان کرده است.
آینده کودکان سیستان، دغدغه همیشگی مهندس جواد است، او در پایان کلاس‌های آموزشی با نوجوانان به صورت صمیمی، در خصوص آینده روشن دامداری علمی و نوین گفتگو می‌کند؛ نکته مهم این است که آنها نیز او را باور دارند.
منطقه سیستان به دلیل خشکسالی و کمبود آب برای کشت خوراک دام مناسب نیست، اما بیابان‌های سیستان پر از خارهای خودرو است که می‌تواند بخشی از خوراک دام را تأمین کند.
تأمین علوفه از خارج استان، هزینه گزافی را به دامداران تحمیل می‌کند. آقای یوسفی پس از مشورت با مهندسین کشاورزی به این جمع‌بندی رسیدند که از ظرفیت‌های جنوب استان نیز استفاده کنند. او با حضور در منطقه بَمپور شهرستان ایرانشهر ،طرح حامی زارع را با روستاییان مطرح کرد که با استقبال خوبی روبرو شد.
طرح حامی زارع به روستاییان بخش بلوچستان کمک می‌کند تا آنها نیز از شرایط خوب اقتصادی بهره‌مند شوند، کشاورزان در سنین مختلف در کلاس‌های توجیهی و آموزشی مشارکت دارند.
در منطقه بمپور به دلیل فراوانی آب‌های زیرزمینی و شرایط مساعد کشت، با مدیریت صحیح و بهینه مصرف آب، بیش از صد هکتار از اراضی کشاورزی منطقه را زیر کشت ذرت و یونجه برده‌اند.
در ایامی که مهندس جواد در روستا حضور ندارد و در زاهدان در کنار خانواده است، از طریق فضای مجازی با دامداران، به صورت مداوم در ارتباط است.
خانواده آقای یوسفی در زاهدان زندگی می کنند. آخر هفته‌ها، فرصت مناسبی برای اوست تا در کنار آنها باشد.
خانم طیبه مهدی‌پور همسر مهندس جواد یوسفی، همیشه همراه و حامی او بوده و رسیدگی به امور منزل و فرزندان در غیاب مهندس کار سختی است که او به تنهایی از عهده آن برآمده است.
مشغله رسیدگی به امور دامداران آن‌قدر زیاد است که جواد حتی در فرصت کوتاهی که با خانواده می‌گذراند نیز مجبور به پیگیری آنهاست.
مهندس جواد به مسافرت علاقه زیادی دارد، او حتما در طول سال زمانی را برای سفر با خانواده اختصاص میدهد.
خستگی های کاری و سفرهای متعدد هیچ کدام باعث نمی شود تا ساعاتی که منهدس در کنار خانواده است با بی حوصلگی سپری شود.
جواد در صفحه اجتماعی خود نوشته است "میگردم بدنبال گمشده ها، مناطق محروم و مناطق روستایی لوکیشن اختصاصی من است" او این روزها در کنار مردم سیستان و بلوچستان قدری آرام گرفته است.
کفاشی، خیاطی، شرکت تبلیغاتی، عکاسی صنعتی و ... هیچ کدام نتوانست روح ناآرام مهندس جواد یوسفی را راضی کند، او اکنون در سیستان و بلوچستان گمشده‌اش را یافته و نظاره‌گر افق‌های پیش روست.
آشنایی با اهالی روستا و اعتماد سازی، مهم‌ترین و سخت‌ترین بخش کار است. او مسجد را پایگاه این کار می‌داند.
بازدیدهای خانه به خانه و گفتگوهای رودررو با اهالی روستا، نقش مهمی در توجیه و متقاعد کردن آنها برای شروع یک طرح جدید اقتصادی دارد .
گوش دادن به درد دل های مردم و ارائه راهکار برای خارج شدن از شرایط سخت اقتصادی و تشویق مردم به مشارکت در طرح حامی دامدار، بخشی از کارهای روزانه مهندس جواد است.
محل نگهداری دام در گذشته، شرایط مناسبی برای پرورش دام نداشت، مردم با توضیح و توجیه مهندس دست به کار ساخت جایگاه دام در منازل خود شدند. طراحی منحصربه فرد جایگاه‌های دام مطابق با معماری بومی منطقه سیستان از ایده‌های آقای مهندس است.
لبخند و نشاط کودکان نبض زندگی خانواده‌هاست که در صورت عدم توجه به آینده این کودکان، زندگی اجتماعی سیستان و بلوچستان به خطر خواهد افتاد.
حضور دائم و همراهی مهندس جواد، نور امید را در دل مردم روستانشین زنده کرده است.
خیریه «جهت» که منابع مالی‌اش توسط خیرین تأمین می‌شود، بعد از آماده‌سازی جایگاه‌ها، دام‌ها را خریداری و در قرنطینه نگهداری می‌کند تا بعد از طی مراحلی به صورت تسهیلاتی به مردم روستایی تحویل دهد.
منزل پدری شهید میرحسینی در روستای جزینک، دفتر کار و محل فعالیت‌های گروه خیریه «جهت» می باشد.
مهندس جواد در طول شبانه‌روز کمتر از 4 ساعت استراحت می‌کند و ساعات پایانی شب را به امور اداری و حسابداری مجموعه اختصاص میدهد.
پس از تحویل دام‌ها به مردم و زاد و ولد گوسفندان و گذشت چند ماه، بره‌های پروارشده را به صورت تضمینی و به قیمت روز از آنها می‌خرند.
مهندس جواد به همراه یک دامپزشک، روزانه به جایگاه‌های دام، سرکشی می‌کنند و در خصوص شرایط نگهداری به دامداران توضیحات لازم را می‌دهند.
پروار کردن بره‌های تازه متولد شده، فرصتی مناسب برای درآمدزایی مردم است.
آقای یوسفی با همراهی دامپزشک در سرکشی‌های روزانه به بره‌های تازه متولد شده، رسیدگی می‌کنند تا از بیماری‌ها و آلودگی‌های احتمالی دام جلوگیری کنند.
آگاه کردن دامداران از علم روز و شرایط نگهداری از وظایف خانم دامپزشک است که با سرکشی به جایگاه‌ها به صورت عملی به آنها آموزش داده می شود.
شرایط مناسب جایگاه و نگهداری اصولی دام‌ها در منازل روستاییان این فرصت را ایجاد کرده تا کودکان با خیال آسوده با بره‌های تازه متولد شده بازی کنند.
آموزش مسائل بهداشتی و درمانی دام به صورت عملی توسط مهندس جواد نیز در جایگاه نگهداری دام انجام می‌شود تا دامدار در این بخش بتواند بدون نیاز به حضور مداوم دامپزشک، بیماری‌های دام را کنترل کند.
«بیتال» نوعی بز است که به صورت آزمایشی در روستای علی‌آخوند توسط آقای علی پیری نگهداری می‌شود تا در صورت موفقیت در پرورش این مدل، طرح تکثیر آن در منطقه سیستان آغاز شود.
بررسی سلامت دام‌ها، تشخیص بیماری و تحویل داروهای تخصصی دام به صورت روزانه انجام می‌گیرد.
بعد از تحویل دام به روستاییان، مراحل واکسینایسون توسط مهندس جواد و همراهی تیم دامپزشکی در محل جایگاه دام انجام می‌شود.
پس از موفقیت طرح حامی دامدارِ خیریه «جهت» در مناطق محروم سیستان، توجه نهادهای حمایتی به فعالیت های خیریه جلب شده‌است و مهندس جواد با دعوت از نمایندگان این مجموعه‌ها، به صورت حضوری به ارائه و توجیه طرح‌ها می‌پردازد که در صورت موافقت بتواند از حمایت مالی این مجموعه ها برای کمک به دامداران استفاده کند.
کلاس‌های آموزشی نگهداری از دام، در مساجد روستاها به صورت دوره‌ای برگزار می‌شود که دامداران به همراه اعضای خانواده در این کلاس ها شرکت می‌کنند. حضور پررنگ و با اشتیاق نوجوانان برای یادگیری علمی دامپروری از نکات حائز اهمیت این دوره‌های آموزشی است.
آقای یوسفی در مسجد «روستای خَمَک» در حال آموزش بیماری‌ها، تشخیص و نحوه درمان دام به روستاییان است.
شیوه تدریس و آموزش مهندس جواد، ساعت‌های طولانی کلاس‌های آموزشی را برای روستاییان لذت‌بخش کرده است.
رفتار محبت آمیز آقای یوسفی با کودکان و نوجوانان در کلاس‌های آموزشی، انگیزه آنها را برای حضور و یادگیری دوچندان کرده است.
آینده کودکان سیستان، دغدغه همیشگی مهندس جواد است، او در پایان کلاس‌های آموزشی با نوجوانان به صورت صمیمی، در خصوص آینده روشن دامداری علمی و نوین گفتگو می‌کند؛ نکته مهم این است که آنها نیز او را باور دارند.
منطقه سیستان به دلیل خشکسالی و کمبود آب برای کشت خوراک دام مناسب نیست، اما بیابان‌های سیستان پر از خارهای خودرو است که می‌تواند بخشی از خوراک دام را تأمین کند.
تأمین علوفه از خارج استان، هزینه گزافی را به دامداران تحمیل می‌کند. آقای یوسفی پس از مشورت با مهندسین کشاورزی به این جمع‌بندی رسیدند که از ظرفیت‌های جنوب استان نیز استفاده کنند. او با حضور در منطقه بَمپور شهرستان ایرانشهر ،طرح حامی زارع را با روستاییان مطرح کرد که با استقبال خوبی روبرو شد.
طرح حامی زارع به روستاییان بخش بلوچستان کمک می‌کند تا آنها نیز از شرایط خوب اقتصادی بهره‌مند شوند، کشاورزان در سنین مختلف در کلاس‌های توجیهی و آموزشی مشارکت دارند.
در منطقه بمپور به دلیل فراوانی آب‌های زیرزمینی و شرایط مساعد کشت، با مدیریت صحیح و بهینه مصرف آب، بیش از صد هکتار از اراضی کشاورزی منطقه را زیر کشت ذرت و یونجه برده‌اند.
در ایامی که مهندس جواد در روستا حضور ندارد و در زاهدان در کنار خانواده است، از طریق فضای مجازی با دامداران، به صورت مداوم در ارتباط است.
خانواده آقای یوسفی در زاهدان زندگی می کنند. آخر هفته‌ها، فرصت مناسبی برای اوست تا در کنار آنها باشد.
خانم طیبه مهدی‌پور همسر مهندس جواد یوسفی، همیشه همراه و حامی او بوده و رسیدگی به امور منزل و فرزندان در غیاب مهندس کار سختی است که او به تنهایی از عهده آن برآمده است.
مشغله رسیدگی به امور دامداران آن‌قدر زیاد است که جواد حتی در فرصت کوتاهی که با خانواده می‌گذراند نیز مجبور به پیگیری آنهاست.
مهندس جواد به مسافرت علاقه زیادی دارد، او حتما در طول سال زمانی را برای سفر با خانواده اختصاص میدهد.
خستگی های کاری و سفرهای متعدد هیچ کدام باعث نمی شود تا ساعاتی که منهدس در کنار خانواده است با بی حوصلگی سپری شود.
دیدگاهتان را بنویسید