هنوز هم پیدا می شوند آخوندهایی که جایی خارج از دولت دست خود را بند کرده اند و ترجیح می دهند «لباس روحانیت» برایشان در حکم «لباس کار» نباشد. عرق از جبین این ها جاری است و تکیه داده اند بر زور بازو و قوه خلاقیت خودشان. با مردم کوچه و بازار هیچ تفاوتی ندارند. رحیم جعفری در حاشیه جریان اصلی روحانیت یکی از همین موارد است که نانی از سفره دین بر نمی دارند. او چند سالی است که شغل دولتی اش را رها و در شهرستان اهر از استان آذاربایجان شرقی استخر پرورش ماهی تاسیس کرده است.آقای جعفری برای راهی که در پیش گرفته، منطق جالبی دارد: «ایام شهادت امیرالمومنین (ع) است. قنبر که غلام ایشان است، می گوید یک بار دیدم حضرت امیر(ع) مشغول جمع کردن هسته های خرما از روی زمین است؛ هسته هایی که مردم بعد از خوردن خرما روی زمین انداخته بودند. از علی (ع) پرسیدم علت این کار چیست؟ حضرت فرمودند که می خواهم این هسته ها را بکارم تا در آینده نخل خرما شوند. بر اساس محاسبات تقریبی من، حضرت امیر(ع) با آن همه مشغله و ماموریت مهم، نزدیک به 200 هکتار باغ خرما به دست خودش ایجاد کرده و در اختیار مردم قرار داده است. محاسبات تخمینی من از تبدیل ارزش سکه آن روز به ریال امروز نشان می دهد این مجموعه ماهانه قریب به 40 میلیارد تومان ارزش اقتصادی تولید می کرده که حضرت امیر(ع) به صورت عام المنفعه در اختیار نیازمندان قرار می داده».او که شب های قدر را در مزرعه اش احیاء می گیرد، درباره واکنش مردم به فعالیت اقتصادی اش، می گوید: «مردم وقتی می بینند که من وارد استخر می شوم و فضولات ماهی ها را پاک می کنم یا خودم ماهی ها را در بازار دستفروشی می کنم، خیلی جا می خورند. آنها عادت ندارند یک نفر را با لباس روحانی در کار تولیدی ببینند. با این وجود استقبال می کنند و با خیال راحت ماهی می خرند و مطمئن هستند که من ماهی تلف شده به آنها نمی فروشم. باید مرام اقتصادی امیرالمومنین(ع) و اهل بیت (س) را زنده کنیم.»