روستای علوه در حصار نخل‌های زیبا به فاصله‌ی بیست کیلومتری میان دو شهر اهواز و آبادان قرار گرفته است.

ادای ادب و احترام به بزرگان و شیوخ میان هموطنان عرب زبان امری بسیار رایج و ضروری است. حفظ هر نشان هرچند ساده از پیشینیان نشان می‌دهد که عدم حضور مادی آنها چیزی از ارزش افکار و رسوم شان کم نمی‌کند.

متأسفانه زمین‌های کشاورزی علوه در سیلاب شدید سال ۱۳۹۸ آسیب زیادی را متحمل شد و تقریبا تمامی محصولات زراعی از بین رفت.

با فروکش نسبی سیلاب و پس از بازگشت اهالی، اولین هدف ایجاد سیل بند و احیای بافت زراعی و مسکونی از دست رفته شد.

سرانجام با تلاش بسیار، روستا به حالت عادی خود بازگشت و کشاورزی از سر گرفته شد.

این بار و به پیشنهاد ابوعلی کشت بذر چای ترش مکّی به شدت مورد توجه قرار گرفت و حجم وسیعی از زمین‌ها به زیر کشت این محصول مفید رفت.

در تمامی مراحل کاشت تا فرآوری محصول خانم‌های روستا با هم همکاری می‌کنند.

چای ترش پس از برداشت.

از آغازین ساعات صبح عملیات برداشت آغاز می‌شود.

وسعت بسیار سطح زیر کشت چای، روزهای متمادی کار را می‌طلبد اما با این حال همکاری و روحیه‌ی شاد اهالی از خستگی کار کم می‌کند.

وجود درخت نخل در روستای علوه آن هم به فراوانی بستر مناسبی برای هنر ِ حصیر بافی را فراهم کرده است. لیف خرما پس از شست و شو با استفاده از رنگ‌های طبیعی زیباتر می‌شوند.

در نهایت برای ساخت انواع محصولات حصیری به شکلی مرتب جمع آوری می‌شوند.

بافت و جمع‌آوری اولیه‌ی حصیر برای بافت سفره.

زنان هنرمند علوه در حال بافت سفره‌ی حصیری.

ابوعلی رونق کار را به خانه‌ها هم کشانده است و خانم‌ها در عین انجام کارهای روزانه، با هنر حصیربافی هم کسب درآمد می‌کنند.

تولید محصولات متعدد حصیری از نخل با برکت.

ابوعلی جدای از نظارت بر روند کارآفرینی خانم‌ها به کیفیت محصول نهایی هم توجه می‌کند.

بساط ناهار ساده و صمیمی که از محصولات زراعی و پرورشی روستای علوه آماده شده است.

ابوعلی برای کمک به فروش بیشتر محصولات خانم‌های علوه آنها را در نمایشگاه‌های متفاوت به عرضه‌ی دید عموم می‌رساند.

چای مکّی فرآوری شده آماده‌ی مصرف.

ابوعلی کماکان به دنبال مسیر پیشرفت برای علوه و اهالی آن است.